Afgelopen weekend had ik de gelegenheid een heleboel nieuwe gear te testen, verreweg het mooiste dat ik gereden zijn de creaties van Mats Drougge.
Mats is zo'n type snowboarder waar je in 5 minuten beste vrienden mee bent. Al heel lang met boarden bezig, maar nog steeds zo stoked als op de eerste dag. Zijn planken zijn een heel puur product, iets dat hij zelf wilde rijden. En waar hij graag anderen enthousiast voor wil maken, hun liefde voor het boarden weer mee wil doen ontwaken.
In de trend van steeds korter wordende boardjes, springen de Stranda boards er op een event meteen uit. Het zijn joekels van planken. De "Shorty" die ik als Splitboard testte is 169 en daarmee ook het korste board uit de lijn. Ondanks de lengte is het niet direct een heel moeilijk board om te rijden, het draait eigenlijk heel gemakkelijk en heeft waanzinnig veel stabiliteit. In onverspoorde poeder is het surfy, in zwaar verspoorde hellingen is het alsof je op rails gaat. De plank voelt eerder speels dan lang, en door een wat minder stijve en iets smallere neus ben je nooit bang dat het board hapt en je kan dus heel ontspannen rijden en de plank gewoon laten lopen. Dit lijkt heel erg op mijn eigen splitboard, en ik voelde me dan ook direct thuis op de Shorty.
Het board is ronduit snel, en float is geen issue door de lengte. Het is een plank met maar een heel klein stukje camber en een lange rocker in de nose en tail. Toch is het op de piste een redelijk carvy ding, Mats is namelijk zelf een carver dus al zijn boards zijn dat ook.
Ik zie steeds meer splitboards die extreem kort gaan, maar de tradeoff is dat je in verspoorde en ijzige hellingen toch een beetje een stuiterbal of passagier bent met zo'n ding. De Shorty is volgens de maker één van de weinige boards die specifiek gemaakt is voor "shitty snow", en dat klopt helemaal. Ik ben het volledig met hem eens dat je voor een splitboard beter iets kan kiezen waar je in lastige condities ook lekker mee kan afdalen, omdat je niet altijd pow tot in het dal hebt. En feitelijk is een board maken voor poeder ook niet zo heel moeilijk, als de sneeuw perfect is kan je op vrijwel alles lekker afdalen.
Verder is de afwerking van het board heel netjes, ondanks dat dit een niet productieklaar board was. Voor de staalkanten en het belag is bewust gekozen voor een dikkere zwaarder soort. Dat levert
een board op dat iets zwaarder is, maar wel veel duurzamer. Dat ken ik van een andere fabrikant, en personlijk ben ik daar wel een fan van omdat je mag verwachten een jaar of 5 met een splitboard
te doen. De topsheet is mat en slijtvast, en er blijft weinig sneeuw op plakken wat fijn is met skinnen.
Je kan het board los kopen, of als set met Plum bindingen en Kohla vellen. Als je de stap aandurft zou ik aanraden Mats te bellen of je alleen de vellen erbij kan kopen omdat die perfect op maat
zijn en de Kohla pre-cut vellen zijn heel goed. De Plum binding is niet de aller lichtste binding, persoonlijk zou ik er een lichtere binding op willen omdat het board eigenlijk niet zoveel input
vraagt als de lengte doet vermoeden.
STRANDA NALLO
Dan gaan we verder met de Nallo. Dit is nog een extremer board, heel smal en lang en na twee sessies mijn favoriet. Eigenlijk wilde Mats dit als Splitboard ontwikkelen, maar uiteindelijk kreeg hij het niet onder de 177cm zoals hij wilde. En terecht heeft hij ingezien dat er niet veel mensen een splitboard van 177cm zullen kopen. Dat is jammer, want eigenlijk is deze shape nog meer geschikt voor grote lijnen en snelheid en er zijn weinig merken die zoiets hebben. De radius is enorm groot in dit board, en de overgang van sidecut naar neus en tail is ook weer heel smooth waardoor het board heel catchfree is.
Op de helling voelt het steeds alsof iemand je een duwtje geeft, zo snel is het board in poeder. Liefhebbers van een plank met een brede neus snappen dit soms niet, maar zo'n smalle lange nose is
in sommige gevallen veel fijner dan een reguliere powder shape. Het zal nog wel een aantal jaren duren voordat de grote merken dit doorhebben.
Verder voel je het Stranda DNA nog meer in deze plank, hij is extreem snel en stabiel ook op de piste (gatver) kan je er enorme bochten mee carven. Volgens de maker is het geen plank voor in de bossen, desondanks kon ik mijn vrienden tussen de bomen prima bijhouden al waren mijn spillebeentjes aan het einde van de dag wel moe. De dag ervoor stond ik op een 156 Korua in hetzefde bos, en die plank moest ik harder duwen om een bocht te draaien dan de Nallo die toch ff 20cm langer is. Raar, maar waar.
Dus een plank voor grote lijnen, die je ook perfect ondersteboven kan rijden zoals ik hier laat zien in mijn signature move:
Wil je een keer iets anders proberen, of ben je een liefhebber van lange snelle planken, dan is Mats vrijwel het hele seizoen in de Alpen te vinden en is ook op diverse events met zijn planken. Ik kan haast niet wachten tot de volgende keer dat ik er één mee krijg, dus als je een shred buddy zoekt ga ik gewoon mee.
